นนทบุรี พระพยอมหนุน “พระช่วยน้ำท่วมไม่ผิด” ย้ำทำด้วยความสำรวม ดีกว่าเป็น “พระใจจืด” ไม่ช่วยประชาชน
จากกรณีชาวเน็ตกำลังถกเถียงกันอย่างหนักในประเด็นที่พระสงฆ์ออกมาช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วม โดยมีความคิดเห็นแตกออกเป็นสองฝ่าย หลังเกิดเหตุอุทกภัยครั้งใหญ่ในหลายจังหวัดภาคเหนือ รวมถึงจังหวัดน่าน พระสงฆ์หลายรูปได้ลุยน้ำท่วมเพื่อแจกจ่ายอาหารและช่วยบรรเทาความเดือดร้อนของชาวบ้าน
ฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยมองว่า การที่พระสงฆ์ลงมาทำกิจกรรมช่วยเหลือเชิงโลกิยะเช่นนี้ไม่เหมาะสมกับบทบาทที่ควรมีความสำรวม ขณะที่อีกฝ่ายแย้งว่า ในสถานการณ์วิกฤติ พระก็เป็นมนุษย์ที่ควรช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน โดยเจตนาของพระสงฆ์คือการบรรเทาทุกข์ จึงไม่ควรถูกตำหนิ
ล่าสุดวันนี้ (20 ก.ย.67) เวลา 10.00 น. ทีมข่าวสอบถามพระพยอม กัลยาโณ เจ้าอาวาสวัดสวนแก้ว ชี้แจงเกี่ยวกับกรณีที่มีเสียงวิจารณ์เรื่องพระสงฆ์ออกไปช่วยเหลือแจกของให้ผู้ประสบอุทกภัย ว่าไม่ใช่สิ่งที่ผิดแต่อย่างใด แต่ควรคำนึงถึงการปฏิบัติให้เรียบร้อยสำรวม หากไปแจกของด้วยความคึกคะนองก็ถือว่าไม่เหมาะสม แต่ถ้าไปช่วยเหลือด้วยความสำรวมตามสมณเพศก็ถือว่าทำได้ เวลาส่งของอย่างไปแตะมือโดนมือโยมผู้หญิงก็ไม่มีปัญหา
ในสถานการณ์น้ำท่วมแบบนี้ จะไปเคร่งครัดอะไรมากเกินไปไม่ได้ ต้องรู้จักคำว่าสถานการณ์กันบ้าง” พระพยอมกล่าว พร้อมเสริมว่า เหตุการณ์อุทกภัยครั้งนี้ส่งผลกระทบต่อประชาชนจำนวนมาก พระที่ออกไปช่วยเหลือก็ทำด้วยใจ เพื่อบรรเทาทุกข์ให้กับผู้เดือดร้อน ไม่ควรมานั่งช้ารออะไร หากรัฐบาลมาแจกของช้าก็โดนวิจารณ์ว่าช้าไป
พระพยอมยังได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสังคมไทยในปัจจุบันว่า “ประเทศไทยนี้มีนักร้องนักวิจารณ์เยอะ บางทีวิจารณ์โดยไม่รู้ข้อมูล แต่คนเราก็ต้องมีลดหย่อนผ่อนปรนกันได้บ้าง ไม่ใช่ว่าต้องเคร่งเหมือนอยู่ในวัดตลอดเวลา”
การที่พระสงฆ์ที่ออกไปช่วยเหลือในภาวะวิกฤติครั้งนี้ ต้องลุยน้ำและเผชิญกับอันตรายเช่นกัน จึงอยากให้ประชาชนเข้าใจและเห็นใจ “บางคนจ้องแต่จะเอาความสวยงาม แต่ในสถานการณ์นี้น้ำท่วมหนัก โคลนเลอะเทอะไปหมด พระจะไปช่วยตักโคลนให้โยมอยู่อย่างสุขสบายหรือทำอะไรก็ตามที่ช่วยบรรเทาทุกข์ให้กับญาติโยมได้ พระพุทธเจ้าก็สรรเสริญ โดยเรื่องนี้ชั่งน้ำหนักแล้วทำด้วยคงามกรุณา ความสำรวม นิมนต์ขอให้พระทำเยอะๆ
หากย้อนไปเมื่อน้ำท่วมปี 2554 อาตมานั้นก็ได้ช่วยเหลือญาติโยมที่กำลัฃตกทุกข์ได้ยากมาตลอดเช่นเดียวกัน นำตะปู สัฃกะสี ข้าวต้มมัด ช่วยเหลือผู้ประสบภัยมาหมดแล้ว แต่ทำด้วยความสำรวมไม่คึกคะนอง ไปด้วยความเรียบร้อยมีสมณสัญญาหมายรู้ว่าตัวเองเป็นพระช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก ดีกว่าไม่ช่วยไม่ทำอะไรเลย จะถูกว่าได้ว่า “เป็นพระใจจืดใจดำ”
