“นาย”โว้ย”กู”สุดทนแล้ว

“นาย”โว้ย”กู”สุดทนแล้ว

       ข้อเขียนที่ “คาดเชือก” เอามาเผยแพร่นี้  มีการแพร่กระจายในกลุ่มไลน์ตำรวจชั้นผู้น้อย ที่อ่านแล้วโดนใจมาก  ลองพิจารณาดูกันดังนี้
          พี่น้องตำรวจชั้นผู้น้อยที่รักทุกท่าน
          ข้าราชการตำรวจในสายตาประชาชนในเวลานี้ ถูกด้อยค่าติดลบเพราะอะไร ??
       ใครคิดบ้าง ว่า ถูกคนเป็นผู้บังคับบัญชาเหยียดเยี่ยงทาส จากคำสั่งต่างๆนาๆที่แย่งกันออกมาสั่งลูกน้อง ที่มีกำลังเพียงน้อยนิด
      นายพลมีเป็นร้อย ก็แย่งกันสั่งการตามแนวทางที่ต่างคนต่างคิด  จะซ้ำกันไม่ได้  ถ้าไปซ้ำนายพลท่านอื่น ก็เกรงว่าจะไปลอกคำสั่งเขามา ไม่ได้หน้า
      บรรดาสต๊าฟิพตามนายพลทั้งหลาย  วันๆไม่เคยออกมาทำงานสัมผัสประชาชน ไม่เคยมาขับขี่มอเตอร์ไซค์สายตรวจ ตากแดด ตากลม ตากฝน ไม่เคยมาตั้งด่านตรวจจับรถที่ทำผิดจราจร ไม่เคยมาสืบสวนหาตัวคนร้ายที่ก่อเหตุต่อพี่น้องประชาชน ได้แต่นั่งเทียนคิดเสนอผู้บังคับบัญชาเอาหน้า
       เพื่อร่างหนังสือสั่งการแบบ Top down
       ไม่เคยตรวจสอบเลย ว่า ไอ้ทาสชั้นประทวน ตามโรงพัก ตามหน่วยต่างๆ ในสังกัด ตร. นั้น มันมีกำลังพลอยู่เท่าไร ??
      นายพลต่างคนต่างคิด ด้วยเสธฯหัอย เสธฯโหน ที่เดินตามนาย ไร้ซึ่งความคิดอย่างรอบด้าน แล้วนำเสนอให้ผู้บังคับบัญชาเซ็นสั่งการลงมาเป็นทอดๆ
         คิดเอาเองแบบนี้
         สั่งแบบนี้
         ถ้าเป็นการทำสงครามก็มีแต่จะพ่ายแพ้  ท่านนายพลทั้งหลายท่านรู้หรือไม่ ว่าปัจจุบันตำรวจทั้งหลายค่อยๆอำลาจากอาชีพนี้แบบน้ำซึมบ่อทราย
       ใครมีทางออกก็เออรี่ฯออกไปเพื่อให้หลุดพ้น
        แรงกดดันมากจากภารกิจที่มากมาย ผู้บังคับบัญชาไปเอาหน้าที่หน่วยงานอื่นมาสั่งลูกน้อง
        จนงานในหน้าที่ที่แท้จริง อันเป็นแก่นแท้ของผู้พิทักษ์สันติราษฏร์นั้น ถูกบังตา ว่าตำรวจทำหน้าที่ของตัวเองไม่เต็มร้อย
         ที่สำคัญไปกว่านั้น
         ทุกภารกิจมีค่าใช้จ่าย   เคยมีแม้สักครั้งไหม !!
         ที่ออกคำสั่งให้ปฏิบัติภารกิจนั้นๆ แล้วให้งบประมาณเขามาด้วย  อยากถามคนสั่ง ว่า หัวใจท่านทำด้วยอะไร ??
        ท่านเกิดเป็นผู้บังคับบัญชา  แต่มองพวกคำีวจชั้นผู้น้อยดั่งเป็นทาส ที่ต้องทำตามผู้บังคับบัญชาอย่างนั้นหรือ !?
          พวกท่านๆ รู้ไหมต้นทุนในการสืบสวนจับกุมคนร้ายแต่ละคดีนั้นต้องใช้กันเท่าไร ??
         ท่านไม่รู้หรอกเพราะท่านได้แต่สั่ง คาดโทษ ขู่ต้องจับให้ได้ภายใน 3 วัน 7 วัน พวกลูกน้องทำไรไม่ได้ ได้แต่น้อยใจกับงาน
       ทำงานเหน็ดเหนื่อยจนล้ามานาน ด้วยอาชีพรับเงินเดือนประจำ จะไปหาบ้านหรือที่ซุกหัวนอนใน กทม. หรือเมืองใหญ่ก็ไม่มีปัญญา         บั้นปลายชีวิต จะขอย้ายไปเกษียณที่ต่างจังหวัดบ้านเกิด เพราะอย่างน้อยยังมีบ้านพ่อ บ้านแม่ และที่นาพอได้ทำกินก่อนเกษียณ เฮ้อออออ…เรื่องแค่นี้คนเป็นผู้บังคับบัญชาก็ให้ไม่ได้ให้ไปหาตั๋วมาไอ้ชั้นประทวนอย่างพวกเรา  จะมีปัญาหาตั๋วเทวดาที่ไหนกัน 
      พี่น้องตำรวจทั้งหลายทางออกที่ดีที่สุด ที่ผู้บังคับบัญชาจะเข้าใจ ผมว่าพวกเราลาออกพร้อมๆกัน ให้ผู้บังคับบัญชาเขาทำงานกันเองน่าจะดีครับ
  ด้วยความน้อยใจ

                   ตำรวจชั้นผู้น้อย