ผู้จัดการมูลนิธิเมาไม่ขับ ทำหนังสือวิงวอนประธานรัฐสภา พิจารณาช่วยเหลือพ่อค้า แม่ค้าในโรงอาหารรัฐสภา
นายสุรสิทธิ์ ศิลปงาม ปัจจุบันทำงานในตำแหน่งผู้จัดการมูลนิธิเมาไม่ขับ ได้ทำหนังสือวิงวอนท่านประธานรัฐสภา เพื่อโปรดพิจารณาช่วยเหลือพ่อค้า แม่ค้าในโรงอาหารรัฐสภา
ทั้งนี้โดยตั้งแต่เดือนมีนาคม พ.ศ.2567 กระผมได้มีโอกาสเข้ามาเป็นกรรมาธิการวิสามัญพิจารณา ร่างพรบ.ควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ฉบับที่…พ.ศ. ในส่วนของสส.และสว.
ตลอดระยะเวลา 1 ปี 5 เดือน ที่กระผมได้มีโอกาสเข้าไปประชุมที่รัฐสภา กระผมได้มีโอกาสใช้บริการที่โรงอาหารรัฐสภา ฝั่งสส.ติดริมน้ำ ซึ่งพ่อค้าแม่ค้าที่ขายของมีอัธยาศัยไมตรีที่ดี อาหาร เครื่องดื่ม ขนม ผลไม้ ฯลฯ ราคาถูก จากการที่ได้พูดคุยพ่อค้า แม่ค้า เป็นชาวบ้าน ทำมาหากินด้วยความวิริยะอุตสาหะ เพื่อดูแลครอบครัว แต่กระผมทราบมาว่า วันที่ 15 สิงหาคม 2568 นี้ พ่อค้า แม่ค้า เหล่านี้จะไม่มีโอกาสได้ขายของที่สโมสรรัฐสภาแล้ว โดยจะมีกลุ่มทุนมาทำฟู๊ดคอร์ทขายแทน ความจริงปัญหานี้ไม่เกี่ยวอะไรกับผม แต่ในฐานะประชาชนคนหนึ่งที่ได้มีโอกาสมาประชุมที่รัฐสภา ได้เห็นวิถีชีวิตของผู้คน กระผมมีความคิดว่า นับตั้งแต่รัฐสภาเปิดทำการ พ่อค้า แม่ค้า เหล่านี้ก็ได้ให้บริการ สส. สว. ข้าราชการ ลูกจ้าง ประชาชนที่เดินทางมารัฐสภาด้วยดีมาโดยตลอด พวกเขาไม่ใช่คนร่ำรวย เป็นประชาชนรากหญ้า ทำมาหาเลี้ยงชีพ ดูแลครอบครัว ในฐานะที่พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของประเทศนี้ และผมเชื่อว่าหลายคนเป็นเสียงที่เลือกท่าน และสมาชิกรัฐสภาเข้ามามีอำนาจในรัฐสภาแห่งนี้
ขณะที่รัฐสภาเท่าที่ผมสำรวจยังมีสถานที่ว่างที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์อีกจำนวนมาก การแก้ปัญหาโดยไม่ให้พ่อค้า แม่ค้าได้มีโอกาสทำมาหากินเลี้ยงชีพ กับการหาที่ทางให้พวกเขาได้ค้าขาย ผู้บริหารที่มีวิสัยทัศน์และมีความสามารถต้องดำเนินการในแบบหลัง ถึงจะถือว่าเป็นผู้บริหารมืออาชีพ ที่สำคัญ ข้าราชการ ลูกจ้าง ประชาชนที่มารัฐสภาไม่ใช่คนที่มีรายได้มาก การมีอาหาร เครื่องดื่ม สินค้าราคาถูกขายให้ ถือเป็นการลดค่าครองชีพของพวกเขา ผมยกตัวอย่างให้ท่านทราบ กรณีกาแฟสด ร้านค้า 2 เจ้าดัง ที่มาเปิดขายในรัฐสภา ซึ่งเป็นกลุ่มทุน กาแฟสดเย็น แก้วละ 60 บาท ขณะที่กาแฟสดเย็นในสโมสรรัฐสภา ราคาแก้วละ 35 บาท ราคาถูกกว่ากัน แก้วละ 25 บาท แถมรายได้เป็นของชาวบ้าน ไม่ใช่ให้กับกลุ่มทุน ซึ่งร่ำรวยอยู่แล้ว
กระผมจึงขอวิงวอนท่านประธานรัฐสภา พิจารณาช่วยเหลือพ่อค้า แม่ค้ากลุ่มนี้ให้พวกเขาได้มีโอกาสทำมาหากินดูแลครอบครัว ช่วยเหลือพวกเขาให้เป็นส่วนหนึ่งของสังคมรัฐสภา ซึ่งมีที่มามาจากประชาชน กระผมเชื่อว่าพ่อค้า แม่ค้าเหล่านี้พวกเขาจะระลึกถึงคุณงามความดีที่ท่านทำในครั้งนี้ไปตราบนานเท่านาน
